hymn o miłości

 Pierwszy list do Koryntian 

Gdybym mówił językami ludzi i aniołów / a miłości bym nie miał/
stałbym się jak miedź brzęcząca/ albo cymbał brzmiący.
Gdybym też miał dar prorokowania/ i znał wszystkie tajemnice, i posiadał wszelką wiedzę
i wiarę taką, iżbym góry przenosił / ale miłości bym nie miał- byłbym niczym.
I choćbym rozdał na jałmużnę całą moją majętność/ a ciało wystawił na spalenie 
lecz miłości bym nie miał/ nic mi nie pomoże
Miłość cierpliwa jest / łaskawa jest, / Miłość nie zazdrości/
nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; 
nie jest bezwstydna/ nie szuka swego / nie unosi się gniewem, /nie pamięta swego.
nie unosi się gniewem, / nie pamięta złego.
nie cieszy się z niesprawiedliwości, / lecz współweseli się  z prawdą. 
Wszystko znosi/ wszystkiemu wierzy/ we wszystkim pokłąda nadzieję/ wszystko przetrzyma
Miłość nigdy nie ustaje/ mimo, że proroctwa się skończą/ choć zniknie dar języków
I choć wiedzy już nie stanie .
Po częsci bowiem tylko  poznajemy / po części prorokujemy 
Gdy zaś przyjdzie to, co doskonałe zniknie to co jest tylko cząstkowe 
Gdy byłem dzieckiem, mówiłęm jak dziecko/ czułęm jak dziecko/ myślałem jak dziecko
Kiedy zaś stałęm się mężem / wyzbyłem się tego, co dziecinne
Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; lecz wtedy ujrzymy twarzą w twarz
Teraz poznaję częściowo/ wtedy będę poznawałtak, jak sam zostałem poznany
Tak więc trwają wiara, nadzieja i miłość, te trzy: Największa z nich jednak jest miłość.